USUWANIE PROSAKÓW I ZMIAN SKÓRNYCH

 

Prosaki to drobne zmiany skórne będące wynikiem gromadzenia się łoju w gruczołach łojowych. Najprościej usuwa się je za pomocą lasera. Prosaki (łac. milia) to niewielkie zmiany skórne (cysty), które mają postać kuleczek o białej, żółtawej lub kremowej barwie. Swoją nazwę zawdzięczają podobieństwu do ziaren prosa. Przypominają krostki, dlatego też są często mylone z kaszakami, brodawkami łojotokowymi, trądzikiem, a nawet objawami chorób przenoszonych drogą płciową. Ponieważ są twarde, nie da się ich wycisnąć. Mogą mieć wielkość od kilku do kilkunastu milimetrów.

Występują głównie u niemowląt, ale zdarza się, że osoby dorosłe też je mają. Zazwyczaj pojawiają się w skupiskach na twarzy, głównie w okolicach oczu, na skroniach, czole i na nosie. Czasami tworzą się również na prąciu, mosznie lub wargach sromowych (u kobiet z reguły są mniejsze niż u mężczyzn). Prosakami nie można się zarazić. Nie są one niebezpieczne dla ludzkiego organizmu i nie powodują żadnych uciążliwych objawów w postaci swędzenia czy pieczenia. Stanowią problem estetyczny, dlatego też wiele osób decyduje się na ich usunięcie.
Przyczyny powstawania prosaków nie są do końca znane. Te zastoinowe torbiele gruczołów łojowych skóry tworzą się, gdy w ujściach gruczołów dochodzi do nadmiernego gromadzenia się łoju. Rogowacenie mieszków włosowych prowadzi do zatkania gruczołów łojowych i zbierania się sebum tuż pod skórą. W takich warunkach prosaki stają się twarde i wyraźnie odgraniczone od otaczających je tkanek.

 

RODZAJE PROSAKÓW:

  • prosaki pierwotne – cysty powstają zwykle wokół powiek, czoła i narządów płciowych, jednak znikają samoistnie po upływie kilku tygodni lub miesięcy; często są zaczerwienione i bolesne;
  • cysty wtórne – tworzą się w wyniku powierzchownego uszkodzenia skóry, np. po dermabrazji lub długotrwałej miejscowej terapii kortykosterydami; przeważnie są zlokalizowane w miejscach uszkodzenia skóry;
  • wysiewowe – pojawiają się samoistnie, ale mogą być też związane z zaburzeniami genetycznymi lub autoimmunologicznymi skóry, np. z toczniem rumieniowatym czy liszajem płaskim; często występują na twarzy (np. na policzkach, powiekach, szczęce) i górnej części tułowia.

 

JAKIE CZYNNIKI ZWIĘKSZAJĄ RYZYKO WYSTĄPIENIA PROSAKÓW?
  • uwarunkowania genetyczne;
  • nieprawidłowa pielęgnacja skóry;
  • zaburzenia hormonalne;
  • infekcje bakteryjne lub wirusowe.

 

W JAKI SPOSÓB MOŻNA POZBYĆ SIĘ PROSAKÓW?

Prosaków nie wolno samodzielnie wyciskać, ponieważ w ten można sposób uszkodzić naskórek, doprowadzić do powstania blizny lub zakażenia. Jedynym skutecznym rozwiązaniem jest usunięcie prosaków w gabinecie medycyny estetycznej i/lub kosmetologii i wyłuszczenie zmian. Spośród wielu metod pozwalających skutecznie pozbyć się prosaków najczęściej stosowane sposoby to: nakłucie i czyszczenie zawartości prosaka za pomocą sterylnej, jednorazowej igły, zwykle podczas kosmetologicznego zabiegu oczyszczania manualnego na zimno, ponadto chirurgiczne łyżeczkowanie i zabiegi przeprowadzane z użyciem lasera lub plazmy medycznej.

 

STOSUJE SIĘ NASTĘPUJĄCE ZABIEGI :

  • oczyszczanie manualne na zimno(„ręczne” oczyszczanie twarzy, oczyszczanie twarzy z prosaków, usuwanie prosaków, nakłuwanie prosaków);
  • plazma medyczna – łagodne zmiany skórne (leczenie prosaków plazmą, redukcja prosaków plazmą).

 

PRZECIWSKAZANIA :

  • ostre stany zapalne
  • ciąża
  • wszczepiony rozrusznik serca
  • obecność przedmiotów metalowych na powierzchni zabiegowej
  • zaawansowana miażdżyca
  • nowotwory
  • zakrzepy
  • zastawki serca
  • choroby tarczycy
  • hemofilia
  • cukrzyca – trudności w gojeniu
  • wszelkie metalowe, tytanowe elementy wszczepione w ciało, tj.: implanty, śruby w stawach, kościach, blaszki w czaszce itp.
  • rozrusznik serca, system monitorowania Holter
  • inne szczepione urządzenie elektryczne
  • metalowe implanty w leczonej powierzchni

 

 

 

error: Zabezpieczenie przed kopiowaniem !!